قبل از آنکه روزگار به تو یادآوری کند که:
می بایست قدر چیزی را که داشتی، میدانستی ...
محرم که میرسد..
هر محرم که فرا میرسد
از روز نخست تا عاشورا
روزها کند می‌گذرند و عطشناک
و من ...
نگران که مباد امروز با آنان باشم که امام حق را
به شمشیر باطل و قساوت سر بریدند
بیمی گنگ که
مرز حق و باطل چه باریک است
مبادا پوستین حق بر باطل پوشانده باشم؛
و به این امید واهی که در خیل حق‌مدارانم ...
اما روز حساب دریابم که
آمدن محرم فرصتی است دوباره تا از خویشتن خویش بازخواست
.........باران میبارد.........
به حرمت کداممان... نمی دانم ..
من همینقدر میدانم...
باران ... صدای پای اجابت است...
وخدا... با همه جبروتش...
دارد ناز می خرد!!!
راز و نیاز کن...!
باسپاس فراوان از دوستم خوبم سرکار خانم شهابی برای اینکه به ما اجازه دادند از مطالب مفید وبلاگشان بهره ببریم. باتشکر بیدخت